Orta əsrlərdə ərlərinə hirslənmiş avropalı qadınlar belə bir hiyləyə əl atırdılar. Sevimli həyat yoldaşlarının yeməyinə bir az zəhər qatıb, axşam evə gələndə isə şam yeməklərinə zərdab tökürdülər.
Beləliklə, kişi evə nə qədər gec gəlirdisə, bir o qədər də özünü pis hiss edirdi. Odur ki, onlar artıq evə- öz xilaskarlarının yanına getməyə tələsirdilər.
Düz deyirlər, kişilərin ürəyinə gedən (“zəhərli”) yol mədəsindən keçir.
